Cultuurhistorie

Huidig beleid

In de uiterwaarden zijn het met name de oude strangen langs de Waal en de oude meanders van de Maas die als cultuurhistorisch waardevol moeten worden beschouwd. Langs het gekanaliseerde deel van de Maas moeten de karakteristieke bakenbomen in tact blijven. Ook de vorm en functie van oude wielen en kolken moet worden behouden evenals monumentale en karakteristieke bebouwing en relicten van kleiwinning.

Trends en ontwikkelingen

We willen aanhaken op de trend dat cultuurhistorische elementen en de informatie hierover, veel meer dan in het verleden, wordt gebruikt om een bijdrage te leveren aan de ruimtelijke kwaliteit van de plek van een initiatief en zijn omgeving. Bovendien moeten krachtens de Omgevingswet regels worden opgesteld over de omgeving van beschermde monumenten. Erfgoed als de samenhangende ontwikkelingsgeschiedenis van een gebied: bebouwing, erven, wegen, gronden, beplanting. Ook zien wij kansen om de erfgoedzorg te verbinden met bestaande thema’s als recreatie en toerisme en nieuwe opgaven als energietransitie, klimaatadaptatie en het verbeteren van de biodiversiteit.

Ambities en keuzes

Ons beleid is gericht op het behouden en versterken van bestaande cultuurhistorische waarden en te denken in kansen en niet in beperkingen voor dit gebied. We willen dit beleid graag aanvullen voor wat betreft de mate van bescherming van het cultuurhistorisch landschap en de daarbij behorende bebouwing.

Wij willen dat cultuurhistorie wordt gebruikt om een bijdrage te leveren aan de ruimtelijke kwaliteit van de plek van een initiatief en zijn omgeving. Eerder hebben we de bestaande cultuurhistorische waarden in kaart laten brengen door het Gelders Genootschap. Daarnaast willen we aandacht geven aan die karakteristieke elementen, principes, ruimtelijke systemen, patronen en typologieën die voor nieuwe ontwikkelingen relevant kunnen zijn.

Daarbij speelt niet alleen de materiële of fysieke kant van het erfgoed een rol. We kijken vooral naar goede initiatieven die waarde creëren en waarbij cultureel erfgoed integraal is meegenomen in de planontwikkeling. Een dergelijke aanpak zou (op basis van een buitengebied-kwaliteitsplan) verder uitgewerkt kunnen worden in zogenaamde gebiedspaspoorten waarin de kernkwaliteiten voor het buitengebied worden beschreven. Per deelgebied kunnen dan passende keuzes worden gemaakt, zoals het behouden of doorontwikkelen van een eigen gebiedsidentiteit. Naast bepaalde uitgangspunten en voorwaarden, kan erfgoed dan ook worden ingezet als inspiratiebron in dienst van de samenleving.

Deze benadering sluit aan op de resultaten van de verschillende bijeenkomsten en de online-enquête die gehouden zijn in het kader van het opstellen van de omgevingsvisie. Het merendeel van de participanten is van mening dat de cultuurhistorische waarden in de gemeente beter beschermd moeten worden. Zij vinden het momenteel onduidelijk wat deze bescherming exact inhoudt en op welke gebieden dit van toepassing is. Naast bescherming moet er volgens de participanten ook ruimte zijn voor nieuwe ontwikkelingen en moeten er niet te veel eenzijdige beperkingen worden opgelegd.


Afdrukken   E-mailadres